Πόουπ, Αλεξάντερ

(Pope). Άγγλος ποιητής (Λονδίνο 1688 – Τουίκεχαμ, Μίντλεσεξ 1744). Από πλούσια καθολική οικογένεια, μεγάλωσε σε μοναξιά, εξαιτίας μιας φυματιώδους ασθένειας, η οποία του είχε δημιουργήσει μια σχετική δυσμορφία. Μελέτησε πολύ, και η βαθιά του εξοικείωση με τη γαλλική πνευματική παράδοση είναι εμφανέστατη στα έργα του και στο ιδεώδες του για «απλότητα και ακρίβεια». Το 1709 εξέδωσε τα Ποιμενικά(Pastorals) μέσα στο ρεύμα τη βουκολικής παράδοσης, που είχε ως παράδειγμα τα βουκολικά του Βιργίλιου. Το 1711 εξέδωσε ανώνυμα το Δοκίμιο κριτικής, διδακτικό ποίημα, το οποίο, κατά τα πρότυπα του Ραπέν και του Μπουαλό, κωδικοποιεί με ηρωικά δίστιχα τον τρόπο εργασίας και τη θέση του νεοκλασικού κριτικού. Το 1713 εκδόθηκε το μικρό περιγραφικό ποίημαΤο δάσος του Ουίνδσορ. Αλλά το αριστούργημα του Π. είναιΗ κλοπή της μπούκλας(1712), ηρωικοκωμικό ποίημα, που αφηγείται την περιπετειώδη κλοπή της μπούκλας μιας ωραίας κυρίας, όπου το ηρωικό δίστιχο φτάνει στο ανώτατο σημείο τελειότητας σε μια χαριτωμένα πνευματώδη σάτιρα της ανθρώπινης φύσης. Σημαντική απήχηση είχαν οι μεταφράσεις του τηςΙλιάδας(1715-20) και της Οδύσσειας (1725-26)· την τελευταία την έκανε με τη βοήθεια συνεργατών. Στα ποιήματα Στίχοι στη μνήμη μιας άτυχης κυρίαςκαι Ελοΐζα στον Αβελάρδο, βρίσκουμε τόνους παθητικούς και ελεγειακούς (δημοσιεύτηκαν και τα δύο το 1717), και η κριτική ομόφωνα αναγνωρίζει σ’ αυτά ορισμένα προρομαντικά στοιχεία. Κατά τη δεύτερη περίοδο της ζωής του, ο Π. είναι κυρίως σατιρικός και διδακτικός ποιητής. Μια έκδοσή του των έργων του Σαίξπηρ (1725) είχε γίνει δυσμενώς δεκτή από τον κριτικό Λιούις Θίομπαλντ: ο Π. του απάντησε με την καυστική σάτιρα Η Ανοησιάς(πρώτη έκδοση 1728, η δεύτερη, που στρέφεται αυτή τη φορά εναντίον του θεατρικού συγγραφέα Κόλεϊ Σάιμπερ, το 1743). Το Δοκίμιο περί ανθρώπων (1733-34) αποτελείται από 4 επιστολές σχολίων για τον άνθρωπο και τις σχέσεις του με τη φύση, με τον εαυτό του και με την κοινωνία, ενώ στα Ηθικά δοκίμια(1731-35) ασχολείται με το κακό γούστο, τη χρήση του πλούτου, το χαρακτήρα των ανδρών και των γυναικών. Μεταξύ των Μιμήσεων του Ορατίου(1734-38), επιστολών και σατιρικών ποιημάτων, ονομαστή είναι η επιστολή η αφιερωμένη στο γιατρό Άρμπατνοτ, ο οποίος με τον Π., τον Σουίφτ και τον Γκέι είχε ιδρύσει το Scriblerus Club, με σκοπό την πολεμική κατά των ξεπερασμένων φιλολογικών ηθών της εποχής. Ο κορυφαίος Άγγλος ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ, που μετάφρασε αριστοτεχνικά στη γλώσσα του τα ομηρικά έπη «Ιλιάδα» και «Οδύσσεια», σε προσωπογραφία της εποχής.